Met de camper:

Na dit te hebben doorstaan trokken we verder, Vianden in Luxemburg was ons doel. Na een stevige rit vonden we de ons geadviseerde camperplaats aan het riviertje de Our, vlak aan het water, een hele fijne plek, superschoon sanitair en afrekenen aan de infozuil.

Vianden is een mooie stad, maar het viel erg op dat er bijna geen winkeltjes meer open waren, dat de enkele terrasjes die nog open waren bijna leeg waren, terwijl er toch toeristen genoeg rondliepen.

Maar goed, verder. ons doel was Langres. En weer faalde de techniek, bij Thionville, hartstikke druk op de snelweg, stromende regen, en ineens geen ruitenwissers meer, even laten hield de diesel er mee op. We konden nog net uitrijden tot op het verdrijvingsvlak, en het verkeer raasde aan alle kanten om ons heen. Via de ANWB (hulde) en politie werden we afgesleept.

Op voorspraak van de ANWB werden we na een tussenstop in Thionville door de sleepdienst naar Bayon gebracht, 120 km verder op. (ws is dat bedrijf gecontracteerd door de ANWB. Diagnose: kapotte dynamo, kostbaar grapje dus, en tot overmaat van ramp kon dat pas ’s maandags worden vervangen. Dat werd dus camperen op de weinig aantrekkelijke parking van die garage, tussen de uitgebrande autowrakken. Maar hoe dan ook, we blijven lachen.

Natuurlijk namen we de gelegenheid ten baat om even het plaatsje Bayon te verkennen. Toen de klus geklaard was zijn we even naar een naburige camping verkast om even bij te komen van dit avontuur.

Langres, ik ben er vaker geweest, en ik kom er graag, hoog op een heuvel gelegen omringd door een zware muur die je helemaal kunt bewandelen. De Municipalcamping is gelegen óp die muur nabij tour de Navarre, een voormalige munitieopslagplaats en Langres was de hoofdstad van de geromaniseerde Keltische stam Lingones, toen nog Andematunnum genoemd en stamt al van voor de Romeinse tijd.
De versterkte binnenstad wordt omringd door 12 torens en 7 poorten. Ten zuiden hiervan ligt de negentiende-eeuwse citadel waarvan de restauratie in 2007 volledig is afgerond. Langres was de geboorteplaats van Denis Diderot, de hoofdbewerker van de Encyclopédie die een mijlpaal van de Franse Verlichting zou worden, en van Jeanne Mance, een van de stichters van de Canadese stad Montreal.

We vermaakten ons prima in Langres, we liepen de hele stad rond over de verdedigingsmuur , hadden vanaf die muur een geweldig uitzicht over de omgeving en in de stad veel vertier en talloze winkeltjes. En dat allemaal vanaf de Municipalcamping met uitstekende voorzieningen.

We wilden verder. Ik wil Anna graag de Jura laten zien, en we reden via Ornans naar Lods, aan de rivier Loue. op de municipal is de ingang van een niet gebruikte spoortunnel, waar je vroeger in kon lopen, heel donker en sinister, maar nu jammer genoeg afgesloten met een hek.

Aangezien de temperatuur begon op te lopen naar echt Franse waarden kregen we zin om bij het water te gaan staan. De keus was gevallen op Lac Vouglans, een stuwmeer in de Ain, op de flank van de Jura, een ritje van goed 100 km. Een prima camping, en een fijn meer met dito strand, waar we heerlijk hebben gezwommen. Wel jammer dat je via een wat moeilijk begaanbaar pad/trap naar het strand moest, vooral de weg terug bracht ons buiten adem.

Het rijden met de camper ging geweldig, m’n co-piloot naast me en Sem op de dinette-bank. Mijn blik op de navigator. Een Garmin, die me matig voldeed en ik inmiddels weer heb verkocht. Nu een vertrouwde TomTom-Camper. De tolpoortjes ook zonder moeite genomen. Dat vond ik eerst wel spannend, maar die dingen zijn de laatste jaren zo verbeterd en duidelijk geworden, het kan niet meer fout gaan.

Verder naar het zuiden, de navigatie ingesteld op Crest, aan de rivier de Drôme. We vonden daar een leuke camping, met zwembad en aan de Drôme, op slechts 10 minuten lopen van het stadje Crest. We vonden een prima plekje en bezochten uitgebreid de winkelstraatjes van Crest, We ontmoetten een groepje kinderen die meteen verliefd raakten op Sem. We hebben de trappen naar de toren niet beklommen, leek ons geen goed plan met ruim 30 graden.

En verder, de Ardèche moet het worden. ’t was maar 100 km, maar mensenkinderen, wat een ongelofelijke hobbelweg. Ik heb alle bordjes en kopjes in de camper gehoord. We vonden een camping, mét strandje aan de Ardeche, op een steenworp van de Arc. En wat was het daar verschrikkelijk mooi. De camping was een beetje shabby, met hele aardige beheerders die overal de lol van inzagen. Maar we stonden heerlijk vrij.
Het zwemmen in de Ardèche was verrukkelijk, en het zwemmen ónder die boog een onvergetelijke ervaring.

We besloten weer wat verder naar het noorden te gaan, dit mede gezien de fragiele gezondheid van Anna haar moeder. we zetten koers naar Saint Vallier aan de Rhone. Maar eerst moesten we nog een traject langs diepe ravijnen rijden.
Ik herinnerde me Saint Vallier alls een levendig stadje, maar daar is in de loop der jaren weinig van overgebleven. De municipalcamping is wel ok, gelegen aan de Rhone, waar je fijn kunt wandelen.

Het lag in de bedoeling om verder naar het noorden te gaan en wilden een omweg maken om via de Morvan te rijden. we ontdekten daar nog campings aan een mooi meer en de Morvan is ook een schitterende streek (Nationaal Park). Maar toen kwam het bericht dat het met Anna haar moeder toch een stuk minder ging, en we besloten dat we linea recta via de autoroute op huis aan gingen. De Morvan kon wel wachten en ook de koffieafspraak met pres. Macron hebben we afgezegd. vonden we toch al niet zo belangrijk.

Dus zoals gezegd, we pakten de autoroute, reden langs de kerncentrale aan de Rhône, door de donkere tunnel in Lyon en arriveerden 600 km later in Arlon, waar we overnachtten.

In Arlon stonden we op een hellend vlak, maar verder was de camping OK

De volgende dag vroeg weer weg, de laatste 300 km naar huis.
We hadden, ondanks de tegenslag in het begin een fantastische vakantie, het camperen is ons ook ontzettend goed bevallen. Alleen, volgende keer wel een electrische fiets mee, want heuveltjes óp fietsen?……….. niets voor mij.