Jaren geleden voor mij heel bekend, naar het strandje in Stavoren met de kinderen, bij de sluis kijken en later “op eigen kiel”, dus met onze eigen boot aan het eilandje en door de sluis het IJsselmeer op, naar onbekende verten. Ik wou weer eens even kijken, hoe het er was.
Het was er nog, de glooiingen, de bossen en langs de kust uiteraard het IJsselmeer. Maar het IJsselmeer was “mijn” IJsselmeer niet meer. Allemaal windmolens, naar zuid, west, noord, overal waar je keek, allemaal techniek. Nu hou ik wel van techniek, maar niet daar!
Met een traan in mijn ene oog en het andere oog aan de camera heb ik maar zoveel mogelijk om die molens heen gefotografeerd.





















En dan Stavoren, zoveel te zien, zo pittoresk. een kleine impressie









Het is alsof ik een dag uit ben, prachtige uitzichten en veel informatie opzuigen. Mooi Herman.
LikeLike
Dank je wel Toon
LikeLike
Heb me maar eventjes in laten schrijven. Het is genieten van de mooie foto’s.
LikeLike
Dank je wel Anna
LikeLike